Dag 15 - IJslandse paarden, twee continenten én vulkaan Fagradalsfjall

Jullie hadden vanochtend met ons moeten ontbijten! Echt. Het was hilarisch! Vanaf de eettafel kijken we namelijk uit op de golfbaan en een aantal holes. Terwijl we ontbeten, waren er al een aantal golfers op … ja, hoe noem je dat eigenlijk? … de baan/het veld/de golf course? Afijn, we hadden mooi uitzicht op de golfers die bij de hole 50 meter voor ons raam bezig waren. Sven besloot levendig verslag uit te brengen van alles wat er gebeurde om ons heen. En dat was best wat. Voor een golfbaan.

Een man alleen was bijv. al 10 minuten z’n balletje aan het zoeken in het (te) hoge gras bij de waterkant. Bij een volgend hole rende vervolgens iemand heen en weer naar z’n golftas 100 meter verderop om een nieuw balletje te halen, omdat iemand anders een balletje in het meertje had geslagen ipv er overheen. Verwarring alom aan de ontbijttafel, want waarom nam die man die golftas op wieltjes dan niet gewoon mee naar de hole zelf 🤷🏼‍♀️? Dat scheelde toch een hoop heen en weer geren! Helaas, we zullen het nooit weten. We begrepen wel - door Svens live verslag - dat die man een goede conditie had, want hij bleef maar door rennen richting tas en weer terug kennelijk 🏃. En het zoekgeraakte balletje? Sven kon helaas niet zien of die nou gevonden was, maar we hadden wel een levendig becommentarieerd sportverslag aan het ontbijt! 

Na het uitgebreide en vermakelijke ontbijt (mét blauwe bessenwafels, opgewarmd in de tosti-ijzer 🥰) gingen we zoals gehoopt op weg naar de vulkaan Fagradalsfjall. Zo heette ie dus!
We hebben deze vakantie bijna alle elementen gehad: lucht (✈️), water (🏔🐳) en aarde (🪨). Alleen vuur ontbrak nog! Echt vuur zien we weliswaar niet, maar we komen erg dichtbij met deze vulkaan vind ik zelf. En hoe mooi is het om deze reis (bijna) af te sluiten met het ontstaan van IJsland zelf? IJsland is namelijk 20 miljoen jaar geleden ontstaan na vulkaanuitbarstingen in de Atlantische Oceaan, omdat het precies op twee breuklijnen van twee continenten ligt. Geografie in één zin: daar kwam destijds een scheur in, met allerlei vulkanische activiteit tot gevolg, lavastromen, et voilá: IJsland was een feit. We combineren vandaag beide: we gaan kijken bij de brug over de twee continenten én bij een vulkaan die vorig jaar uitbarstte.

IJslandse paarden

We nemen de zuidelijke kustroute, zodat we ook nog langs een andere bezienswaardigheid komen. Eentje stond er niet op de kaart, maar was wel een wens. We stuitten namelijk net buiten Sandgerdi op IJslandse paarden! In heel IJsland hebben we er inmiddels honderden gezien, maar steeds stonden ze te ver weg, konden we nergens stoppen of waren we van elkaar gescheiden door een diepe greppel! Dit was onze kans om deze mooie en bekende paarden (waag het niet ze pony’s te noemen, dan krijg je 300.001 boze IJslanders achter je aan 👀) te fotograferen. De een was erg nieuwsgierig, de ander afwachtend en op z’n hoede. Niet alleen de paarden trouwens 😂. Maar alle drie kwamen ze even kijken bij ons. Elk met een mooie coupe haar wapperend in de wind, à la Tina Turner!

Bridge between the continents

Als eerste hierna stoppen we bij de ‘brug over de twee continenten’, die ligt over de inmiddels 15 meter brede kloof tussen de beide continenten. De Noord-Amerikaanse kant blijkt steeds verder op te schuiven (waardoor IJsland feitelijk ook steeds iets breder wordt, nog los van de lava die uit alle vulkanen in zee stroomt). We beginnen in het Euraziatische deel en lopen via de brug, zonder enige security check noch paspoortcontrole 🤪, zo naar het Noord-Amerikaanse deel en weer terug! Zie de kaartjes hieronder voor uitleg.

Gunnuhver Hot springs
De tweede stop was bij Gunnuhver, een geothermisch gebiedje met één kokendheet water spuitende bron en een hoop gepruttel. Helaas zag de bron er zelf wat minder fraai uit. Leek alsof de oorspronkelijke bron niet meer actief was en nu een andere, kleinere bron het ‘werk’ had overgenomen. Die lag ook precies bij de overblijfselen van een oude trap, waardoor het leek alsof er een continue stroom stoom vanuit een roestige stapel schroot kwam. 

 
En, o wonder, het was nog altijd droog 🙏🏻!

Vulkaan en lavavelden Fagradalsfjall

Weer zo’n naam die je als Nederlander eerst drie keer rustig moet uitspreken voordat het wat vloeiender gaat: de Fagradalsfjall. En dan nog struikel je over de letters. Net als bij die andere vulkaan, weet je nog, die in 2010 voor allerlei verstoringen van het vliegverkeer zorgde? De Eyjafjallajökull. Ik kan de naam inmiddels dromen. Tip: als je eenmaal weet wat de woorddelen/lettergrepen zijn en je gooit er wat typisch Scandinavische zangerige klanken bij, rolt het woord zó je mond uit. Eyja-fjalla-jökull. Easy peasy.

Afijn, tot zover het lesje IJslands. Inmiddels hadden we ook de juiste parkeerplaats gevonden. Omdat de vulkaan sinds de uitbarsting van vorig jaar pas een bezienswaardigheid is (de Fagradalsfjall was 6000 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten), staan er weinig tot geen bordjes en waren Guide to Iceland en Tripadvisor onze geduldige vrienden. Je kunt namelijk van diverse kanten richting de vulkaan lopen. We besloten niet helemaal naar de vulkaankrater zelf toe te lopen, maar juist af te dalen naar de lavavelden tot precies waar de stroom eind vorig jaar is geëindigd. Na een eerste klim stonden we op een heuvel en keken we neer in het dal Natthagi. Je zag aan de horizon de vulkaan zelf liggen, met een hele zwarte strook lava langs de hellingen naar beneden. Wow!

Eenmaal beneden stonden we oog in oog met de nog nasmeulende en -rokende lavamassa! We hebben destijds de beelden wel gezien en de vulkaan kwam 9 maanden geleden tot rust, maar toch, als je er dan voor staat, is het echt indrukwekkend. Zo’n gitzwarte, dikke, massieve laag die met aardige snelheid de krater uit is gelopen. Niks wat haar tegenhoudt. En je ziet dus nog steeds dampen tevoorschijn komen uit allerlei stukken lava! Dat hadden we niet verwacht. Gelukkig stond de wind van ons af, zodat we geen schadelijke dampen zouden inademen (SO2, zwaveldioxide ⚠️). Je wordt ook met borden gewaarschuwd er vooral niet op te lopen vanwege het gevaar (eronder zit nog hete lava) en om de natuur vooral z’n gang te laten gaan en niks te verstoren. Helaas hadden sommige toeristen daar lak aan, alles voor een foto te midden van de zwarte lava 🥺🤬. Moeder Aarde zag het met lede ogen aan … maar greep helaas niet in met haar natuurkrachten (een verontwaardigde Astrid wel).

Zie ook het filmpje 🎥! We liepen langs de lavavelden weer terug de heuvel op en prompt begon het te druppelen, en harder te druppelen. Wat een perfecte timing! En ook nu vallen er genoeg druppels! Maar we zitten inmiddels al lang en breed weer in ons huisje te midden van het vogelparadijs. Vanwege de regen hebben zich nog meer vogelsoorten op de golfbaan verzameld die driftig met hun snavels in het gras pikken en prikken. We hadden genoeg te zien tijdens het avondeten! Geen golfers dit keer.

Tja, dan de dag van morgen. Onze laatste hele dag hier. We hebben niks gepland voor morgen en zien waar we zin in hebben! Alles wat we wilden doen, zien, meemaken, etc. is afgevinkt. Wat willen we nog meer? We zitten bommetje vol met verhalen, beelden, geluiden … en gaan alles morgen in ons hoofd nog eens rustig herbeleven en in de kastjes van ons reisgeheugen stoppen 😋.