Dag 7 (14 juli) – Zoo de Champrépus

En zo stonden we vanochtend niet op Jersey, maar in de dierentuin! Ons humeur was weer volledig opgeklaard en gelukkig was er hier aan land ook niks te merken van het slechte weer op zee. 

We hebben zelden – of eigenlijk nog nooit – meegemaakt dat het zó rustig was in een dierentuin. In alle rust de dieren bekijken, nog eens bekijken en zonder andersmans hoofd voor je lens gewoon rustig een foto kunnen maken van het gewenste dier. Wat een heerlijkheid is dat! Niet alleen vanwege de rust is Zoo de Champrépus een topdierentuin (Elise gaf het 4,5 ster). En eerlijk is eerlijk: dat hadden we van tevoren niet gedacht. Franse dierentuinen zijn (of waren?) zelden het toppunt van dierenwelzijn. Deze dierentuin is kleinschalig en er is geen grote diversiteit aan dieren (geen olifanten, neushoorns e.d. bijvoorbeeld). Maar het siert hen dat ze keuzes maken. Ze besteden daardoor duidelijk veel zorg en aandacht aan de dieren die ze wel hebben en aan het onderhoud. De verblijven zagen er goed uit en er waren ook nieuwe houten verblijven bijgekomen. Het park is met 10 ha best klein, maar is wel ruim opgezet en zeer groen, vol beplanting. Als bezoeker loop je continu tussen (palm)bomen, struiken en bloemen door. Soms loop je half in de rimboe, door al het bamboe langs de paden. Maar het belangrijkste: alle dieren leven hier echt in een zeer ruim en groen gebied. In sommige gedeeltes liep je als bezoeker wel min of meer tussen de dieren – zoals bij de maki’s, de geitjes en de tropische vogels. De dieren oogden echter allemaal levendig en opgewekt. Alleen de panter en de leeuw zaten er wat verloren bij vonden wij. Onverwachte hit: de kinderboerderij met de vele jonge geitjes. Aaibaarheidsfactor: 10! Altijd hoog op de lijst: de rode panda.

Kijk verder vooral zelf mee:

Quote van de dag is van Sven: "Bij een van de foto's van die ooievaar zag je door de lichtval echt dat ie een heel blauw oog heeft!" Drie tellen was het stil en toen volgde: "Ja, ik bedoel natuurlijk zijn iris hè. Niet dat ie een blauw oog geslagen was ofzo!" 🤣

Leclerc

Aan het eind van de middag doken we de Leclerc nog in voor wat laatste boodschappen, ook alvast voor op de boot morgen (de tocht duurt 19 uur ...). Nog een voordeel van de Leclerc: de wifi is dusdanig snel dat we onze foto’s en filmpjes eindelijk weer eens konden uploaden en in de cloud konden zetten. Anders staan de telefoons in no time vol met al dat beeldmateriaal 😉.

Play suspended

Toch jammer: er is geen dak dat we dicht kunnen doen boven de tennisbaan hier. Dat had vanmiddag wel handig geweest ... We stonden net een kleine 20 minuten goed en wel op de baan toen het steeds harder begon te regenen. Dat wijzelf nat werden hield ons eigenlijk niet eens echt tegen, maar de baan werd te glad. Einde verhaal!

Het ziet er voor vanavond ook niet goed uit voor de échte viering van quatorze juillet en het vuurwerk in Granville. We zouden het bekijken vanaf de plek waar we gisteren ook zaten: in St. Pair Sur Mer. In Granville zelf blijkt het op zo’n avond als dit namelijk een complete chaos te zijn, en dat geloven we maar al te graag nu we zelf gezien hebben hoe het er op een normale dag aan toe gaat. Vanaf St. Pair heb je gelukkig ook prima zicht op de haven van Granville. Maar de plensbuien die nu nog steeds vallen, voorspellen weinig goeds. We kijken het nog even aan!

Wat doen we op dag 8?

Morgenochtend staan we vroeg op, pakken we onze laatste spullen in en zullen we nog even met de schoonmaakspulletjes door het huisje stiefelen (niet al te secuur overigens!). Daarna gaan we richting Cherbourg, waarvandaan de W.B. Yeats van Irish Ferries om 16:30 uur vertrekt. Aankomst Dublin: zondagochtend om 10:45 uur (let op: Ierse tijd). 

Op naar deel 2 van ons 2023-avontuur!