Vrijdag 1 augustus - Indian Harbour naar Kejimkujik National Park

1 augustus 2014 - Kejimkujik National Park, Canada

Onze eerste nacht in de camper beviel goed! Wat een heerlijkheid om alles bij de hand te hebben, en te weten dat als je straks verkast naar de volgende camping, je helemaal niks meer hoeft op te ruimen. Geen tassen in te pakken, geen luchtbedden die leeg moeten noch een tent om op te breken ... Zo kwam het dat we heerlijk ontspannen langzaam wakker werden, natuurlijk weer rond 7 uur. Uitslapen kunnen we toch geen van allen. Vanuit de raampjes in de alkoof staren we naar buiten. Het ochtendzonnetje staat al aan de hemel, het is eb en het water kabbelt rustig tegen de grote keien op het strandje. Zen.

Sven zit inmiddels aan de ronde eettafel 4 fantasie beestjes te loomen voor zijn zelfgemaakte Ganzenbordspel en ons huis na te tekenen in zijn 'Superleuk tekenboek'. Elise schrijft ondertussen een uitgebreide brief aan Kruimel, onze hamster. Ze vindt hem super 'koe' (cool), schrijft ze en ze mist hem (of haar, dat weten we eigenlijk niet).

Het is nog net iets te fris om buiten aan de picknicktafel te eten, dus doen we dat maar even binnen. 

Om 9.15 uur vertrekken we vanaf de camping en vervolgen we de Lighthouse Trail. We rijden over slinger- en hobbelweggetjes en komen zo uit bij Chester. Een klein dorpje met zeilschool, waar net allerlei kids in zeilbootjes het meer op 'zeilen'. Er staat geen zuchtje wind ...
We drinken wat en rijden door, via Mahone Bay, naar het relatief grotere Lunenburg. Met maar liefst 2800 inwoners! Het dorpje staat op de UNESCO Erfgoedlijst, vanwege de oude pakhuizen en het haventje. We parkeren de camper bij de VVV en lopen de steile helling af richting haven. Daar over het kleine boulevardje langs de (vissers)boten gewandeld en natuurlijk stond er ook nu weer een ijsje op het programma. Op de terugweg passeerden we nog een distilleerderij, Ironworks, gevestigd in een oude smederij. Het rook goed daarbinnen, naar alcohol en vele houten vaten! 

Eenmaal terug bij de camper vergapen we ons aan de camperbussen die om de haverklap langs rijden. Naast de VVV is namelijk een camping. Wat een bizarre gevaartes zijn dat! De een is nog groter en glimmender dan de ander. Het zijn camperbussen zo lang als een normale bus c.q. vrachtwagen maar dan is het dus een camper. Dat is nog niet alles, want daarachter hangt dan ook nog een aardig grote auto aan de trekhaak, onder het mom: 'Ik ga op vakantie en neem mee ...'. 
Zijn veelal Amerikanen. Bizar. Daarbij valt onze camper totaal in het niet, gelukkig.

Tijd om verder te rijden. Ditmaal via de highway, wat nog altijd geen highway is zoals we die in Nederland kennen, maar een tweebaans 80 km-weg. In Liverpool nog even gestopt voor wat boodschappen en daar een heerlijke French Vanilla gedronken bij Tim Hortons; de belangrijkste koffieketen van Canada. Je betaalt slechts 1,79 Canadese dollar voor een grote beker (omgerekend ca. 1,25 euro) overheerlijke koffie! Tot de kinderen al snel ontdekten dat zij deze smaak ook lustten en ik meteen nog maar een bodempje overhield ... Nog een voordeel: gratis wifi in alle Tim Hortons, dus meteen tijd om de blog van gisteren nog wat bij te schaven en foto's toe te voegen. Is het thuisfront ook weer blij (hopelijk).

Afijn, een halfuur en een lichte cafeineboost later, stappen we weer wakker in de camper voor het laatste gedeelte van vandaag: de weg noordwaarts naar Jeremys Bay Campground, midden in het Kejimkujik National Park (niet te verwarren met Kejimkujik National Park Seaside, dat ligt namelijk echt aan de kust). Nu rijden we eigenlijk alleen maar door bosgebied met meertjes/moeras. Onderweg zien we zelfs een aantal verkeersborden die waarschuwen voor overstekende schildpadden... Tja, of ze snel genoeg doorlopen is dan natuurlijk maar de vraag!

Om 18.00 uur komen we aan in het National Park en staan we meteen in een file voor het loket. Voor alle Nationale Parken in Canada moet je toegang betalen (per dag dat je er in verblijft) en bovendien is het maandag een nationale feestdag, dus veel Canadezen trekken erop uit dit weekend. Wij komen in aanmerking voor een Family Card, scheelt weer. Eenmaal 'door' de slagboom is het nog 3,5 km rijden naar de camping. Zien niks anders dan hoge loofbomen. 
Ook bij de camping weer een slagboom, en daarna een lange onverharde weg naar onze plek: nr. 159. Plek is (uiteraard) totaal anders dan die van gister. Nu stukje onverharde grindweg om de camper te plaatsen, daarnaast een picknicktafel en een 'fire pit' (bbq annex vuurkorf). Meer niet, behalve natuurlijk hoge bomen :-)! 
We waren inmiddels aardig hongerig, dus heb ik snel even avondeten gemaakt: wraps met sla/groenvoer en bbq chicken. Toetje was een smoothie-achtig Magnum-ijsje. Lang leve de grote vriezer in de camper ;-).

Na het eten was het inmiddels al 20 uur, dus uiteindelijk alleen maar een kort rondje over de camping gelopen. Je hebt overigens niet echt het idee op een camping te zijn. Meer dat ze in een bos op willekeurige plekken wat bomen hebben gekapt en daar kampeerplaatsen van gemaakt hebben. Terrein is ook niet geschikt voor normale tenten, maar die zie je sowieso amper in Canada. Alles is camper of uitklapcaravan. 

Ca. 300 meter bij onze plek vandaan is een kleine speeltuin met daarnaast een gebouw met douches (enige van de camping). De camping is vrij uitgestrekt en omdat het naar dit gebouwtje kennelijk voor veel Canadezen c.q. Amerikanen te ver lopen is, kwamen er zelfs velen met de auto naar het douchegebouw gereden! En wij ons maar afvragen waarom we vrij veel gezette mensen uit deze landen zien ... Onze benenwagen werkte gelukkig uitstekend en de kinderen waren blij dat ze nog even konden ravotten op de diverse soorten schommels in de speeltuin.

De duisternis viel daarna snel, en de kinderen tolden van de slaap. Die liggen inmiddels in coma en op de bank naast me hoor ik ook wat licht gesnurk, en dat is niet van een wasbeer ... 

Vooruitblik naar zaterdag 2 augustus: om 8 uur (!) bij de kanoverhuur om nog een kano te kunnen bemachtigen voor die dag! Verder: op ons gemak het park en strandjes verkennen. Park schijnt morgen precies 45 jaar te bestaan, dus feest op het Park met een aantal festiviteiten.