Zondag 10 augustus - Camp Carnegie naar Baddeck

10 augustus 2014 - Baddeck, Canada

Uitslapen zat er vandaag niet in: we hadden de ferry van 09.30 uur gereserveerd van Prince Edward Island terug naar de provincie Nova Scotia. Dat werd dus vroeg opstaan en dat viel niet heel erg mee na de gezellige en lange avond van gisteren.

Om 7 uur stonden we enigszins onwennig naast ons bed in de camper. Gelukkig kwam Iain om 7.15 uur (!) vragen of we een bakje koffie wilden voordat we weg zouden gaan. Daar zeiden we natuurlijk geen 'nee' tegen. Nog geen minuut later zagen we hem vervolgens wegstuiven in de pick-up: hij ging naar Tim Hortons... en wij maar denken dat hij gewoon in de keuken koffie ging zetten. Wrong guess.

Ondertussen de kinderen in de kleding gehesen, in het gastenboek geschreven en nog wat laatste woorden gewisseld met Caroline, Karla en Shane. Karla, Shane en Heather waren blijven slapen bij Caroline en Iain zodat ze ons ook nog uit konden zwaaien op het vroege tijdstip. Superlief! Sven speelde ondertussen buiten nog met Indy, Elise keek toe. Nog een paar laatste afscheidsknuffels over en weer en tussen Heather en de kinderen, en toen moesten we toch echt richting de ferry. 

Afscheid nemen van Heather :-(  Afscheid nemen van Heather, deel 2  Bye!!!

Het werd erg stil achter in de camper. Na het uitzwaaien van de Carnegies hoorden we het eerste gesnotter vanaf de achterbank. Al snel ging het over in onbedaarlijk huilen. Eerst Sven, en daarna ging Elise ook meedoen. Ze wilden absoluut niet weg, en misten Heather en Indy nu al! De hele rit van Victoria Cross tot aan Wood Islands (ca. 30 minuten) waren ze samen aan het sniffen. Enige wat hielp was te zeggen dat we hen een mailtje konden sturen wanneer we maar wilden, met foto's erbij en dat we hen een ansichtkaart zouden sturen die ze zelf uit mochten kiezen. Dat was het toverwoord, maar het bleef ongewoon stil.

Marco genoot ondertussen van zijn koffie:

Thanks Iain, for the coffee ;-)

Ruim op tijd kwamen we aan bij de ferry. Ook wel leuk, want nu was er voldoende tijd om het terrein eens af te lopen richting het minihaventje van Wood Islands. Natuurlijk ook hier een kreeftbarretje en diverse bootjes met de meest grappige namen. Het was heerlijk weer om uit te waaien en af te wachten tot de ferry aankwam.

Genoeg kreeftenvissersbootje in het haventje  Vuurtoren van Wood Islands, gezien vanaf de parkeerplaats bij de ferry  Onze buren, in de rij voor de ferry

Omdat we vooraan in de rij stonden, mochten we zowaar ook als eersten de boot op! Perfect plekje, precies in de neus van de boot. Inmiddels ging het miezeren, dus doken we naar een tafeltje in het restaurant. De rest van de opvarenden dook in de rij voor een typisch Islander Breakfast: twee gebakken eitjes, twee stuks toast met gesmolten boter, hash brown (gebakken aardappeldobbelsteentjes), bacon of worstjes en koffie. Wij hadden gewoon 'ordinaire' croissants in de tas zitten en schoven daarna voor de kinderen nog even in de rij voor een warm ontbijtje, maar dan met fruitsalade ipv hash brown ;-).

De boottocht verliep wat hobbelig, terwijl er toch niet veel wind stond. De ferry ging ook erg traag en de bouw van de ferry (hoog en smal) hielp ook niet mee. Voelde alsof we weer in slaap geschommeld werden. Halverwege ging gelukkig de zon weer schijnen. Sven en ik gingen aan de reling uitwaaien en genoten van het uitzicht: het land zie je al snel opdoemen. Sven tuurde stil naar de golven.

Vertrek vanuit Wood Islands, PEI  We staan helemaal vooraan op de ferry, en mogen er zo af

Wie het eerst erop mag, mag er ook als eerste vanaf! Om 11 uur sprintten we dus de ferry af: op naar Cape Breton. We namen de highway 15 weer, de Transcanada Highway is dat. Verliep vrij vlot, tot we dichterbij Cape Breton kwamen en er diverse motorrijders voor lichte filevorming zorgden door (qua snelheid) niet goed met het verkeer mee te rijden. Eenmaal op Cape Breton waren we iedereen echter kwijt en reden we ineens weer compleet in ons uppie helling op, helling af. Helaas begon het zo nu en dan ook ineens te plenzen van de regen. We zochten een plek om even te zitten en een boterham te eten, maar je hebt op dit stuk geen picknickachtige plekken of stopplaatsen aan de waterkant. We besloten in een keer door te rijden naar Baddeck en passeerden op de weg daarnaartoe onze camping voor vandaag al. Die ligt ca. 5 kilometer voor Baddeck: Adventures East Campground.

In Baddeck de plaatselijke VVV weer eens uitgevlooid. Helaas bracht het weinig nieuws, behalve een handig plattegrond van het stadje zelf. Een vrouw gaf (iets te) uitgebreide informatie over het dorp en deed alsof het een wereldstad was waar je absoluut niet om heen kon. Hebben haar netjes aangehoord en zijn toen richting het haventje geslenterd. Het was inmiddels opgeklaard, dus dat kon wel. 

Over houten vlonders loop je langs het water aan het haventje en zie je 500 meter verder het kleine eilandje Kidston Island liggen, met natuurlijk ook weer een rood met witte vuurtoren ;-). 

Plakkaat zit op elk bankje langs het haventje  Aan het haventje van Baddeck  Elise in gesprek met Alexander Graham Bell en zijn vrouw in Baddeck, hun woonplaats  De vuurtoren van Kidston Island, voor de kust van Baddeck

Helaas begon het nu weer te regenen, en zorgden we dat we snel de camper weer in doken! We reden in de zeikende regen naar de camping, waar het water inmiddels letterlijk in stroompjes van het terrein af liep. We kozen de minst soppige plek uit, nr. 37. Alle plekken zijn parallel aan elkaar, en lopen licht verhogend op. Staan dus zo ver mogelijk 'boven' aan in de rij plaatsen. 
Het bleef hard doorregenen tot 20 uur en we stelden de kinderen nog voor om alsnog buiten te gaan eten, maar nee, binnen zaten ze toch lekkerder (kennelijk was de regen niet eens een belangrijk argument!). Marco had gekookt vanavond. Iets te pittige rijst, maar daardoor hadden we wel een toetje: waterijsje om de monden mee te blussen. Zou het opzet geweest zijn?

Na het eten nog wat spelletjes gedaan, o.a. de Squla-app op de iPad. Soort Triviant, maar dan op ieders niveau qua groep/leeftijd en speciaal voor kinderen en hun ouders. Erg leuk en bovendien gratissss. Kinderen vinden het altijd erg leuk om te spelen!

Om 20.30 uur was het uiteindelijk stil in de camper, ook buiten. Al met al een rustige dag vandaag en het lange rijden richting Cape Breton viel uiteindelijk wel mee. We hadden een vroege boot, waardoor we ook vroeg op onze bestemming waren. Jammer van de harde regen, maar ach, morgen weer een dag!

Vooruitblik op maandag 11 augustus: we gaan het eerste deel van de Cabot Trail doen tot aan Dingwall, in het noorden van Cape Breton, waar onze volgende camping is. We duimen voor mooier weer, ivm de uitzichten. Meer weten over de Cabot Trail: http://www.novascotia.com/explore/road-movies/worlds-most-beautiful-drive.