Dag 13 (20 juli) – Titanic Experience en Belfast

Terwijl de mussen in Zuid-Europa en de VS bij bosjes dood neervallen door idioot hoge temperaturen, is het hier in Noord-Ierland prima qua temperatuur! Vandaag een vooral bewolkte dag met zo’n 18/19 graden. Ons hoor je niet klagen 😉. 

Belfast Titanic Experience

Vandaag rijden we in iets meer dan een uur terug naar het zuiden, naar Belfast. We hebben voor vanochtend kaartjes voor de Titanic Experience daar, op de plek waar de RMS Titanic meer dan een eeuw geleden gebouwd werd (van 1909-1911). Sven had niet zo veel zin om mee te gaan, dus hij ging in zijn eentje de binnenstad van Belfast verkennen, koffiedrinken bij Tim Hortons en winkelen. Terwijl hij daar rondliep, vermaakten wij ons de uren daarna volop in het museum.

We dachten van tevoren dat het best een toeristisch, bombastisch geheel zou (kunnen) zijn daarbinnen ... vooral bedoeld als ‘tourist trap’; een plek die specifiek is bedoeld om toeristen te trekken en hen vooral zo veel mogelijk geld af te troggelen. Maar, eerlijk is eerlijk: dat was het zeker niet! Het was echt een indrukwekkende tentoonstelling met enorm veel beeld- en geluidsmateriaal. Over Belfast zelf, over de enorme hoeveelheid arbeiders die woonde en werkte in de vele fabrieken (altijd tegen een schamel loontje, meer dan geld voor thee en brood hadden ze vaak niet te besteden), over de opkomst van de scheepsbouw en de bouw van de ‘onzinkbare’ Titanic, en ten slotte natuurlijk ook over zijn eerste en enige reis in april 1912. 

Het ging dus niet alleen om de Titanic, maar ook over de aanloop naar de bouw ervan en hoe de omstandigheden in de stad waren in die tijd en tijdens The Troubles (de Ierse opstand) aan het eind van de vorige eeuw. We wisten wel dat Belfast een echte haven- en fabrieksstad was, maar wat er precies allemaal zat was ons onbekend. Het museum geeft je – vooral in oude zwart-witfoto’s van de stad en haar bewoners – in korte tijd een goed en levendig beeld van het leven begin 1900, vlak voor de start van de bouw van de Titanic. De stad was aanvankelijk vooral bekend door o.a. de belangrijke linnenfabrieken, tabaksfabrieken, scheepstouwfabrieken en werd dat helemaal toen het in 1900 de grootste scheepswerf ter wereld had met maar liefst 9000 werknemers! Dat is ook de reden dat juist hier de Titanic gebouwd werd, op de werf van Harland & Wolff, in opdracht van de White Star Lines. Bizar om te zien wat er bovendien allemaal nodig was voordat er überhaupt met de bouw gestart werd. Op de muren en de vloeren van het museum werden alle bouwtekeningen, gereedschappen en bouwmaterialen geprojecteerd! Machtig in beeld gebracht en je beseft extra wat een gigantische klus dit was, die scheepsbouw. Twee jaar deden ze er bijvoorbeeld al over om alleen maar de staalconstructies voor de bouwkranen te bouwen! De scheepswerf moest bovendien worden vergroot tot 32 hectare en er waren dagelijks 10.000 mensen aan het werk de twee jaar daarna (die maar 1,5 week vakantie hadden per jaar ...). Wat een gemis, op vele vlakken, dat de eerste reis ervan meteen de laatste werd.

De in totaal drie te bouwen schepen van de White Star Lines moesten – voor die tijd – de parels worden van het trans-Atlantische reizen, toonbeelden van luxe en elegantie. Met dikke tapijten op de vloeren, meubels die in de was stonden, kroonluchters aan de plafonds, een fitnesszaal en zwembad en natuurlijk dienstmeisjes voor de mensen in de 1e klasse. Snelheid was niet het hoogste doel, wel comfortabel en luxe reizen.

Met name de bewegende en stilstaande beelden vertellen in dit museum het mooist het verhaal. Ook het museum zelf is min of meer opgebouwd uit de materialen van de scheepswerf en de Titanic zelf: metalen platen als wandbekleding en eikenhouten panelen waarop alle informatie te lezen valt. Halverwege het museum stap je vervolgens in een soort Droomvlucht-karretje om je via een kabel als het ware door de scheepswerf te loodsen, terwijl je ondertussen via een speaker luistert naar de belevenissen van de arbeiders.

Waarom het zo’n grote ramp werd, werd daarna weergegeven met diverse dominostenen die in een keurig rijtje achter elkaar waren geplaatst, met de eerste dominosteen schuin naar achteren. Mooi effect weer! Op elke dominosteen stond een van de oorzaken. In totaal waren er 8 oorzaken die zorgden voor het "domino-effect": ramp op ramp voltrok zich in korte tijd, waardoor de ramp nog groter werd dan gehoeven had. Slecht weer, meer ijsschotsen dan gebruikelijk voor de tijd van het jaar, een kapitein die graag wilde doorvaren om een snelheidsrecord te vestigen, een ontbrekende verrekijker in het koekoeksnest waardoor de ijsschots te laat gezien werd, een wachter op het meest nabij varende schip die in slaap viel en de noodsignalen dus miste, te laag ontworpen dwarsschotten in het ruim waardoor het water overal heenliep en uiteindelijk te weinig reddingsboten die bovendien amper volgeladen werden ... Afijn, het was een optelsom, waardoor uiteindelijk ruim 1500 mensen en 9 honden het niet overleefden. Niet de grootste scheepsramp allertijden overigens (dat was in 1940, met een Duits ziekenhuisschip), maar doordat het gebeurde met een zo bedacht onzinkbaar schip en hij pas in 1985 op een diepte van 3850 meter teruggevonden werd, werd het wel een van de bekendste.

De laatste ruimte maakte – wat mij betreft – de meeste indruk en zorgde dat je ontroerd bleef luisteren en kijken. Verdeeld over drie open verdiepingen draaide namelijk een groot schaalmodel van de Titanic rondjes, eerst in vrolijke kleuren (de ontspannen sfeer nabootsend aan boord tijdens de vaart) en vervolgens doofden de lampjes langzaam (na de botsing), totdat ze flikkerend uit gingen. Ook op de wandpanelen 360 graden om je heen waren allerlei kleureffecten te zien (meegolvende kleuren). Violen speelden op de achtergrond stemmige muziek en onder je – onder glazen vloerplaten – zag je onderwaterbeelden van de gezonken Titanic, die langzaam voorbijtrok richting het donkere deel van de vloer. Iedereen was ook stil in deze ruimte, behalve wat kleuters die de glazen vloer erg interessant vonden met dat schip eronder! Maar, complimenten voor de ontwerper van deze zaal, en alle zalen eigenlijk. Het was met recht een experience, en niet zomaar een museum.

Na een 'foute', maar klassieke foto op de boeg van de Titanic (zie de foto hieronder), liepen we in stilte het museum weer uit, nog onder de indruk van alle beelden. In het droogdok voor het museum ligt overigens het kleine zusje van de Titanic, de SS Nomadic. Dit schip komt ook uit 1911, is het enige overgebleven schip uit de White Star Line-serie en was – net als de Titanic – ontworpen door Thomas Andrews (hij voer overigens mee op de Titanic en overleefde het niet). 

We zochten daarna Sven weer op in het centrum en gingen even wat eten bij J.D. Wetherspoon! Weer een vestiging van deze keten die we op ons lijstje kunnen afvinken. We genoten daarna al wandelend van de binnenstad. Wat een leuk en levendig centrum heeft deze stad. Ook hier een mix van oud en nieuw door elkaar, een ietwat Schotse sfeer vonden we. En eerlijk is eerlijk: gezelliger dan Dublin wat ons betreft.

De terugweg reden we weer via de Causeway Coastal Route terug naar Cushendun (dezelfde weg die we twee dagen geleden ook reden), die is weliswaar een kwartier langer dan de snelste route, maar vele malen leuker omdat je langs de Ierse zee rijdt en dus weer kunt genieten van alle vergezichten.

Wat doen we op dag 14?

Morgen is weer een reisdag: dan rijden we ca. 250 km terug naar Ierland, aan de westkant, in de provincie Leitrim. Eindbestemming is Leanna’s Lodge in Keshcarrigan, waar ons appartement is voor 1 nacht; gezellig boven een pub! Het wordt miezerig weer morgen, dus we kijken onderweg wel wat we kunnen en willen doen. Er staan geen speciale dingen op het programma.