Dag 3 (10 juli) - Saint-Malo en lekke band 🛞

Na de wat frisse, wisselvallige dag van gisteren werden we nu wakker met de zon open en bloot aan de hemel! Een strakblauwe lucht met een heerlijk windje. De vogels vloten natuurlijk ook alweer volop allerlei melodietjes dwars door elkaar heen. Voor de liefhebbers: te horen waren een vink, roodborst, koolmees, pimpelmees, houtduif, tjiftjaf, zanglijster, winterkoninkje, wat overvliegende kauwtjes en ergens in een hoge boom een grote bonte specht en vanuit de velden de roep van een fazant. (Een tip voor als je het leuk vindt om te weten welke vogel er zingt: de app Merlin Bird ID is hiervoor fantastisch! Een gratis app waarmee je met de recordknop een geluidsopname start. Binnen een paar seconden detecteert de app welke Europese vogel het is, hoe die eruitziet enz. Zingen er meerdere tegelijkertijd? Geen probleem! De app filtert de geluiden stuk voor stuk en de vogels die op dat moment zingen lichten geel op op je scherm, zodat je ze nog uit elkaar kunt houden ook. Top app!)

Heerlijke sfeer in Saint-Malo

Afijn, Saint-Malo dus. Parkeren in een stad als Saint-Malo kan nogal een uitdaging zijn, want erg toeristisch. Dus, we besloten de auto ver uit het centrum te parkeren op P+R-terrein Paul Féval. Voor € 3,30 kun je daar de hele dag parkeren. Nog een voordeel: vanaf daar rij je gratis met een shuttlebus in tien minuten naar het begin van de vesting van Saint-Malo. Ideale verbinding en dus stonden we om 10:45 uur waar we wilden zijn: de stadspoort.

We besloten eerst de stadsmuren rond te lopen (= ca. 2 km): lekker met het hoofd in de wind. Zo krijg je een leuker overzicht van hoe het stadje in elkaar zit en kun je ondertussen genieten van mooie vergezichten op de zee rondom en Dinard aan de overkant. De muren zijn op de meeste plekken erg breed aangelegd, dus je loopt elkaar ook niet in de weg. De plaatjes zeggen genoeg:

Smalle strandjes met leuke winkeltjes, diverse strandjes rondom, knalblauw water, vele (rondvaart)bootjes, en terrassen en ijssalons op elke straathoek: Saint-Malo biedt veel-in-één. Het bruist, is aan alle kanten fotogeniek en geeft je een fijn vakantiegevoel. Zeker als het zonnetje schijnt 🤣, zoals vandaag. Het was zelfs warm voor Bretonse begrippen, met 25 graden.

Terugweg met panne

De weg terug richting het huisje duurde onverhoopt wel wat langer dan gepland. Het was een 5 kwartier, maar werd 4,5 uur langer. Toen we net boodschappen hadden gedaan bij de Lidl in Avranches reed ik namelijk ergens overheen. Nog geen minuut later was de rechterachterband zo plat als een dubbeltje ... Een pneu cassé! Geluk bij een ongeluk: we reden net door een 30 km-zone en ik kon de auto nog parkeren op een klein parkeerterreintje voor een basisschool. Een bergje scheldwoorden schalde al spoedig door het dorpje waar we beland waren (Saint-Senier-sous-Avranches). Tja. Dat had IK weer. Typisch.

We belden Allianz, onze pechhulpverzekering, maar daar stonden we zo idioot lang in de wacht dat we onze andere optie belden: Carprof. Daar was de auto net in onderhoud geweest waardoor de auto ook onder hún gratis pechhulpverzekering viel. Een poging waard. Alsof het een kleinschalige consumententest was! Maar, daar beantwoordden ze binnen een paar seconden ons telefoontje en werden we direct geholpen. Allianz-Carprof: 0-1.
Binnen 3 kwartier zou er hulp komen, met – wellicht – een nieuwe band. Dat wisten we niet. We maakten van de nood dus maar een gezellige deugd: we aten snel onze net gekochte Frozen-ijsjes op, aten stokbrood met kaas (die Sven kocht bij de Leclerc tien minuten verderop) en we speelden midden op de verlaten straat beach ball met het setje dat we – ook net! – bij de Decathlon hadden gekocht 😃. Je moet toch wat. We liepen rondjes heen en weer naar de kerk en weer terug, konden plassen bij het openbare toilet vlak ervoor en groetten diverse dorpelingen tijdens hun hondenuitlaatrondje. Ons strandplek was best oké zo.

Uiteindelijk kwam er na 1,5 uur een automonteur. Zonder band, dus uiteindelijk werd besloten om het ‘thuiskomertje’ (smal reservewiel) er maar onder te monteren zodat we hiermee in elk geval naar Saint-Aubin-des-Préaux konden terugrijden en morgen op zoek konden naar een garage voor nieuwe banden. Dit smalle bandje is ongeschikt voor hoge snelheden, maar hé, we konden weer op weg!

Om 21 uur waren we terug op de camping:

Geen tijd meer voor tennis noch het zwembad, maar we gooiden nog wel wat worstjes op de bbq voor een verlate borrel op de goede afloop.

Wat doen we op dag 4?

Ja, dat is een goede vraag. Belangrijkste: morgenvroeg in Granville op zoek naar een garage die onze banden op voorraad heeft. Hopelijk lukt dat!