Dag 4 (11 juli) – Nieuwe banden, Villedieu-les-Poêles en Granville

Om iets voor 9 uur stonden Marco en ik bij Norauto, in Granville. Volgens de website hadden ze hier ons formaat/type band op voorraad. 

Frans verstaan is makkelijker dan het spreken en omdat er bovendien nog altijd barweinig Fransen Engels spreken (best bijzonder, zelfs de jonge generatie niet!), had Marco in Deepl al het hele verhaal in het Frans klaarstaan. Konden ze lezen wat we bedoelden ... Dat hielp wel, want binnen 1 minuut stonden we nu alweer buiten. Wij konden namelijk het antwoord op onze vragen wel verstaan: de website klopte niet, die pneus waren niet op voorraad. We werden nog wel vriendelijk doorverwezen naar Feu Vert, een bandenboer iets verderop. Ook daar: geen woord Engels. Het kwam erop neer dat ook hier dit type band niet op voorraad was en we pas donderdagavond geholpen konden worden. Dat was natuurlijk geen fijn scenario. Op dat smalle bandje konden we vrij weinig (veilig) bereiken. Optie 3 was de Peugeot-dealer om de hoek. En dit keer was het raak! Niet alleen rustig en vriendelijk personeel, maar ze hadden ook de juiste banden op voorraad én hadden toevallig nog een kortingsactie voor banden 🙌🏻. Altijd meegenomen. Dus leverden we de autosleutel in, gingen we koffiedrinken (en de blog van gisteren schrijven 😉) bij de McDonalds aan de overkant en ging de monteur meteen met ons vehikel aan de slag. Na slechts een uur konden we ons alweer melden en werd de auto fris en fruitig (want ook nog gewassen 💦🧼!!) weer voorgereden. Top geregeld zo. Amper 14 uur na het ‘inch-ident’ – zoals Verstappen zijn kusje met de muur noemde afgelopen zaterdag – konden we onze vakantie weer met vervoersmiddel voortzetten.

De kinderen hadden ondertussen samen ontbeten en ... getennist.

Villedieu-les-Poêles

De dag lag nog voor ons, dus we planden een ritje naar ambachtsdorp Villedieu-les-Poêles – vooral beroemd vanwege de befaamde klokkengieterij midden in het dorp. Volgens de reisgids de moeite van een bezoek waard omdat ze daar alles na diverse eeuwen nog op de ambachtelijke manier en stuk voor stuk maken met kleien mallen, waxlagen, het in de grond ingraven van de mallen en vervolgens het smelten van koper met tin (= brons) om de ingegraven mallen mee op te vullen. Het museum was erg klein en bestond voornamelijk uit een rondleiding van een halfuur door een gids die het hele klokkengietproces vertelde (en deels liet zien) in de klokkengieterij zelf. Interessant en leerzaam, alleen soms wat lastig te verstaan omdat er gewoon verder gewerkt wordt in de gieterij. Het leukste was eigenlijk het spelen met de klokken zelf: wanneer kun je zeggen dat je een klok ter grootte van een kerkklok hebt geluid? Prachtig, helder geluid. Zeker als de klepel tegen de klok slaat! Wisten we ook nog niet: Hoe dikker de wand van de klok, hoe hoger het geluid en hoe groter de diameter van de klok, hoe lager het geluid.

Letterlijk alles werd en wordt met de hand op maat gemaakt en ook afgewerkt. Tot de ornamenten aan toe. Mooi om eens gezien en vooral gehoord te hebben. Het filmpje van het luiden van de klok volgt nog een keer, bij betere wifi.

Granville

Op naar Granville! Granville is de grootste stad hier in de omgeving. Het ligt aan de baai en heeft een strategisch gelegen, oud gedeelte boven op de rotsen en het lagergelegen gedeelte is de ‘moderne’ stad. Omdat het rondom een haven ligt en deels tegen een helling aangebouwd is, heeft het een wat lastige logistieke structuur. Althans, voor ons als nieuwkomers. Overal waar je kijkt, staan bovendien auto’s kriskras geparkeerd en vrijwel elke parkeerplaats was vol. De Fransen gebruiken letterlijk elke vierkante mm aan parkeerruimte, dus auto's staan zelfs half op de stoep of op een laatste schuin reepje asfalt geparkeerd. Uiteindelijk bleek pal aan de haven nog wel 1 plekje vrij! Vanaf daar begonnen we de klim richting het oude gedeelte, vanaf waar je goed over de gehele baai en de haven kunt kijken. Altijd een mooi gezicht en een goede plek om weer op adem te komen! En inmiddels kwam de zon ook goed tevoorschijn, dus dat fijne zeebriesje was wel weer welkom.

Helaas stelt de binnenstad in het benedengedeelte niet heel veel voor qua sfeer noch bezienswaardigheden. Het enige wat we volgden waren een automobilist en iemand op een elektrische step die ruzie kregen. De Renault reed vervolgens de stepper half aan uit frustratie, waarna de stepper 3x flink intrapte op de deuren van de Renault. Een hoop gescheld over en weer volgde, waarna de stepper wegreed, gevolgd door de ingedeukte Renault. Zo waren we weer even getuige van een fraai staaltje ouderwetsch, Fransch geruzie.

Wat doen we op dag 5?

Nu de auto weer terug is, gaan we een dagje naar Le Mont St. Michel – de oude abdij die hoog boven het landschap uittorent midden in de baai hier verderop.