Dag 5 (12 juli) – Le Mont St. Michel

We kwamen nog niet eens zo laat aan bij Le Mont St. Michel – rond 10:15 uur – maar de parkeerplaats stond zoals verwacht al behoorlijk vol. De parkeerplaats is nieuw, althans, zo lag hij er 30 jaar geleden niet bij. Volgens de reisgids is er een grote renovatie geweest om het eiland weer in de ‘oude’ maritieme staat terug te brengen. De oude parkeerplaats vlakbij Le Mont zelf is weggehaald om het water (en de getijden) weer meer vrij spel te kunnen geven en het eilandgevoel terug te krijgen. In 2015 is dat hele project afgerond en dus ligt de nieuwe, keurig aangelegde groene parkeerplaats nu 2,8 km van het eiland verwijderd. Vanaf hier rijden gratis pendelbussen af en aan naar Le Mont. Aantrekkelijk aanbod zo'n shuttlebus, maar er stond een dusdanig lange wachtrij dat we gewoon besloten te lopen naar het eiland. Net als de vele anderen. In colonne loop je eerst over de dijk en daarna over de nieuwe loopbrug. Nu was het eb, maar van de getijden heb je door de nieuwe loopbrug sowieso geen last. Die ligt hoog genoeg.

In totaal doe je er ca. 35 minuten over, maar de tijd vliegt eigenlijk omdat er genoeg te zien valt en je Le Mont St. Michel met allerlei andere voorgronden kunt fotograferen. Met de brug erop, met mensen erop, met weiland op de voorgrond, of een brede strandvlakte ... Dat eiland vraagt er gewoon om gefotografeerd te worden. Naarmate je dichter bij komt, oogt alles ook veel hoger dan de 78 meter die het in totaal is vanaf het strand tot aan de trappen van de abdij (incl. de abdij + de toren van de adbij erbij kom je op totaal 157 meter).

Slechts 43 inwoners telt dit granieten eiland. Je zou het amper geloven, want als we binnen de muren van Le Mont St. Michel lopen, kunnen we bijna over de hoofden lopen. Druk en volgepakt met Fransen, Engelsen, Nederlanders, Italianen, Chinezen, Denen en een enkele Zweed die zich sjokkend en slingerend over de kasseitjes een weg naar boven banen. Vrijwel iedereen heeft maar 1 doel: naar de abdij en alle weggetjes leiden daar ook naartoe. 

In de reisgids stond wel een goede tip: als je voor de grote meutes (en groepen!) bij de abdij wilt uitkomen, kun je beter niet de Grande Rue nemen. Daar loopt iedereen al. Dus wij sloegen meteen linksaf voor de grote poort en liepen daar een steile (!!!) helling op die uiteindelijk via de achterkant van de abdij uitkwam bij de trappen van de abdij. Tip 2 – die we gelukkig ook hadden opgevolgd – koop van te voren al tickets voor de abdij! Bij de abdij is het vrij smal en niks was in de 11e eeuw natuurlijk gericht op de in totaal 2,5 miljoen toeristen die jaarlijks Le Mont St. Michel bezoeken ... Omdat wij al kaartjes hadden gekocht op de camping – ‘jongeren’ tot 26 jaar krijgen overigens gratis toegang – konden wij de wachtrij skippen, diverse groepen passeren en stonden we na diverse slalombewegingen ineens aan de voet van de trappen naar de adbijkerk zelf. 

Het is bizar te beseffen dat op deze plek in het jaar 709 al een eerste bidkapel gebouwd werd op de top van het eiland. In de vele eeuwen daarna is het vervangen, herbouwd, deels afgebrand en ten slotte aangevuld met diverse soorten zalen, kloostergebouwen en verdedigingswerken. In geen enkel gebouw is het echter kleurrijk. Overal om je heen zie je vooral steen/graniet en hout zonder opsmuk, goud en andere versierselen. Eenvoud tot en met. Het enige goud dat er blinkt, is de torenspits boven op de klokkentoren (1897): de beeltenis van de Heilige Michaël. Via allerlei kruip-en-sluit-doorgangetjes loop je via de abdij zelf naar de diverse zalen, de kloostergang, door kapelletjes, trappenstelsels en een crypte. Na de eerste gang heb je al geen flauw idee meer in welke richting je loopt ten opzichte van de abdij en of je er nu boven of onder loopt. Met recht een doolhof! Gelukkig geeft de bewegwijzering met pijlen aan hoe je de route moet vervolgen. Na een lange wenteltrap doen we een houten deur open en staan we prompt ineens in de souvenirshop. Aparte overgang als je die niet verwacht! 

Eenmaal buiten valt op hoe koel het binnen eigenlijk was door al die smalle en ronde romaanse raampjes en de dikke muren. De toeristenstroom is nog wat groter geworden en na vijf minuten raken we elkaar al kwijt. Ik liep nog op de stadswal een foto te maken en van het uitzicht genieten, terwijl de kinderen een souvenirwinkeltje aan de Grande Rue indoken en Marco dacht dat ze juist vóór hem liepen. Verwarring alom. Sven: ‘Elise en ik zijn dat drukke straatje door gelopen. We staan onder aan dat straatje. Net voorbij een poort, en dan rechts.’ Nu waren het overál drukke straatjes en waren er talloze poortjes achter elkaar. Dus ... voorbij welke precies rechts dan? Afijn, diverse telefoontjes later troffen we elkaar weer. Die lengte van Sven heeft hier in Frankrijk echt z’n voordelen: hij steekt overal bovenuit 😉. Die Fransen zijn allemaal minstens 2 koppen kleiner. 

Met een ijsje in de hand liepen we via de rempars (de stadswallen) aan de buitenkant weer terug naar de Porte de l’Avancee (de ingang). Veel rustiger op die wallen en zo krijg je meer te zien van de historische huisjes en mooie bouwwerken dan in de smalle straatjes:

Zo eindigde Le Mont St. Michel voor ons vandaag. Het was genoeg geweest. We hadden het warm, hadden inmiddels meer dan 10.000 stappen op de teller, te veel foto's om te tellen en dus pakten we fijn de shuttlebus terug naar de parkeerplaats. Op naar de camping!

De benen gingen omhoog en de bbq-bakplaat siste er even later vrolijk op los, maar ’s avonds was er natuurlijk nog wel ruimte voor een potje tennis en tafeltennis (met 2-0 Sven verslagen 😅🏓). 

Wat doen we op dag 6?

Omdat de boot naar Jersey vrijdagochtend idioot vroeg vertrekt (om 8:05 en 90 minuten daarvoor moeten we al inchecken, want we steken een landsgrens over), houden we morgen weer even een rustdag. Uitslapen staat sowieso op de planning. We zullen ook vast nog wel wat doen (korte route zuidwaarts langs de kust?), maar niet veel. We hoorden bovendien net dat er morgenavond ook al vuurwerk wordt afgestoken – hier vlakbij in St. Pair sur Mer!